SVET CRTEŽA LJUBICE CUCE SOKIĆ

U kolekciji crteža Muzeja savremene umetnosti u Beogradu čuvaju se crteži umetnika kao što su Dado Đurić, Uroš Tošković, Radomir Reljić, Vladimir Veličković, Ljubica Cuca Sokić, na kojima se u domenu jezika uočava izrazit afinitet prema narativnosti, metaforičnom i hiperboličnom, a koji su nastajali u periodu od kraja pedesetih do sredine sedamdesetih godina 20. veka. Obrisi kulturnog i idejnog konteksta ovog perioda, čine s jedne strane modernistički tok, čiji je predstavnik Decembarska grupa, i s druge strane specifične poetike pobune, svojstvene duhu egzistencijalizma i skepticizma – enformel, kao i dve koncepcijske krajnosti – Mediala i nova figuracija. U istorijskom kontekstu jugoslovenske i srpske moderne umetnosti, nakon prevazilaženja estetike soc-realizma, crtež se kao kreativni akt najizrazitije manifestovao u domenu figuralne fantastike, dok su se drugi tipovi ekspresije, poput apstraktnog ekspresionizma ili enformela, u crtežu odrazili u manjoj meri nego u slikarstvu. Crteži Ljubice Cuce Sokić u ovom periodu donose širok repertoar tema, a pored slika i crteža u kojima dominira asocijativno shvatanje pajzaža, donosi i jedan poseban svet portreta, aktova, predela, mrtvih priroda, kao i veliki broj skica, zabeleški i crtica kao impresija o zamišljenim ili viđenim prizorima, u kojima se jasno profilišu specifični postulati i karakteristične pojave kao što su narativnost, fantastika, iracionalno, kao bitni principi i aspekti vremena.