LEGENDE O CUCI: DUŠAN OTAŠEVIĆ I SLOBODAN ŠIJAN

U četvrtak, 28. novembra 2024. godine u 19 časova, u Spomen-zbrci Pavla Beljanskog će u okviru programa izložbe „Alternativna Cuca Sokić: crteži“ biti priređeno veče sa poznatim stvaraocima Dušanom Otaševićem i Slobodanom Šijanom. Legende srpskog slikarstva i filmske umetnosti, govoriće o svojim studentskim danima u klasi Ljubice Cuce Sokić. Razgovor sa našim akademicima, čiji se likovni izraz formirao u umetničkoj klimi šezdesetih i sedamdesetih godina 20. veka, vodiće autorke izložbe, mr Milana Kvas i Gorana Stevanović.

Dušan Otašević (Beograd, 1940), slikar, diplomirao je na Akademiji likovnih umetnosti u Beogradu 1966. godine u klasi Ljubice Sokić. Punih šest decenija prisutan je na umetničkoj sceni, a njegovo delo predstavlja posebno poglavlje u posleratnoj srpskoj umetnosti. Jedan je od predstavnika nove predmetnosti u srpskom slikarstvu sedme decenije 20. veka.

Od 1966. godine učestvovao je na mnogim kolektivnim izložbama i priredio je oko pedeset samostalnih izložbi u zemlji i inostranstvu. Posebno se ističu predstavljanje na 36. bijenalu u Veneciji (1972), kao i izložba „Ilija Dimić – Izložba slika i konstrukcija” (Galerija SANU, 1995) kao deo nagrade Fonda „Ivan Tabaković” koju je Otašević dobio.

Predavao je na Akademiji lepih umetnosti u Beogradu (2000–2006). Od 2011. godine obavlja dužnost upravnika Galerije SANU, a od 2014. rukovodilac je projekta Legat Olge Jevrić. Član je ULUS-a i redovni član SANU.

Slobodan Šijan je rođen 1946. godine u Beogradu gde je završio slikarstvo na Akademiji likovnih umetnosti u klasi profesora Nedeljka Gvozdenovića i Ljubice Sokić (1970) i filmsku režiju na Fakultetu dramskih umetnosti (1975). U periodu 1965–80. bavio se likovnom umetnošću. U početku, pripadao je nedovoljno istraženoj oblasti naše psihodelične umetnosti, da bi kasnije svojim delovanjem nastupao u okviru “Nove umetničke prakse” 70-ih godina 20. veka. Kao filmski reditelj, dobitnik je mnogih domaćih i međunarodnih priznanja.

Reditelj je kultnih filmova: Ko to tamo peva, Maratonci trče počasni krug, Kako sam sistematski uništen od idiota, Davitelj protiv davitelja. U anketi Akademije za filmsku umetnost i nauku organizovanoj 1996. povodom stogodišnjice filma kod nas, njegov film Ko to tamo peva (1980) proglašen je za najbolji jugoslovenski film snimljen tokom poslednjih 50 godina.

Priredio je i napisao nekoliko knjiga i publikacija o domaćim i stranim filmskim rediteljima. Tokom 1990/91. bio je direktor Jugoslovenske kinoteke u Beogradu. Redovni je profesor filmske režije na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu i gostujući profesor filmske režije i produkcije u Los Anđelesu. Dopisni je član SANU.